چگونه ورق آهن را به درستی جوشکاری کنیم؟

جوشکاری ورق‌های آهنی یکی از حساس‌ترین مراحل در ساخت و تولید سازه‌های فلزی است. اگرچه در نگاه اول ممکن است ساده به نظر برسد، اما کوچک‌ترین اشتباه در انتخاب روش جوشکاری، تنظیم دستگاه یا نحوه اجرای کار می‌تواند منجر به سوختگی، سوراخ شدن یا کاهش مقاومت اتصال شود. بسیاری از افراد هنگام جوشکاری ورق‌های آهنی نازک یا ضخیم، با چالش‌هایی مانند تاب برداشتن، ترک خوردن یا جوش‌های ناسازگار مواجه می‌شوند. در این مقاله قصد داریم مجموعه‌ای از ترفندها و نکات عملی را معرفی کنیم که به شما کمک می‌کنند تا بتوانید ورق آهن را با کیفیت بالا، تمیز و بدون عیب جوشکاری کنید.

چرا جوشکاری صحیح ورق آهن مهم است؟

ورق‌های آهنی در صنایع مختلف نقش مهمی ایفا می‌کنند. از بدنه خودرو گرفته تا سازه‌های ساختمانی، همه جا ردپایی از این ورق‌ها دیده می‌شود. جوشکاری صحیح ورق آهن، که نقش حیاتی در صنایع گوناگون از خودروسازی تا ساختمان‌سازی ایفا می‌کند، از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ زیرا بی‌دقتی در این فرآیند به مرور زمان می‌تواند منجر به ترک خوردگی، تغییر شکل یا جدایی کامل محل اتصال شود. چنین ایراداتی نه تنها ایمنی سازه را به خطر می‌اندازد، بلکه موجب تحمیل هزینه‌های اضافی نیز می‌گردد. در مقابل، انتخاب روش جوشکاری مناسب و اجرای دقیق آن، استحکام، ایمنی و طول عمر سازه نهایی را تضمین کرده و خطرات احتمالی و هزینه‌های تعمیرات آتی را کاهش می‌دهد. در پروژه‌های حساس، کیفیت جوشکاری صحیح یک الزام فنی، قانونی و اخلاقی محسوب می‌شود و ظاهری تمیز و حرفه‌ای به کار می‌بخشد.

آشنایی با روش‌های جوشکاری مناسب ورق آهن

با توجه به اهمیت جوشکاری صحیح ورق آهن، آشنایی با روش‌های مناسب برای این کار ضروری است. انتخاب روش جوشکاری مناسب به عوامل مختلفی از جمله ضخامت ورق، نوع فلز، میزان دقت مورد نیاز و تجهیزات موجود بستگی دارد. در اینجا به برخی از روش‌های رایج جوشکاری ورق آهن اشاره می‌کنیم:

جوشکاری قوس الکتریکی دستی SMAW

متداول‌ترین شیوه‌های جوشکاری در کارگاه‌ها و پروژه‌های ساختمانی، جوشکاری قوس الکتریکی دستی  است. در آن از الکترود روکش‌دار استفاده می‌شود که هنگام برخورد با سطح فلز، قوس الکتریکی ایجاد کرده و فلز پایه را ذوب می‌کند. این روش برای جوشکاری ورق‌های آهنی با ضخامت بیشتر (معمولا بالای ۳ میلی‌متر) مناسب بوده و به دلیل عدم نیاز به گاز محافظ، در فضاهای باز نیز کاربرد دارد .اما از آن‌جا که جوش ایجاد شده نیاز به تمیزکاری دارد و کنترل جوش چندان دقیق نیست، برای ورق‌های نازک یا کارهای ظریف توصیه نمی‌شود.

یک جوشکار ماهر، با رعایت کامل نکات ایمنی، مشغول جوشکاری قوس الکتریکی دستی روی یک لوله فلزی در فضای باز است.

جوشکاری MIG یا MAG

در روش جوشکاری MIG، از یک سیم استفاده می‌شود که همزمان با جوشکاری به‌طور مداوم جلو می‌رود و ذوب می‌شود تا دو قطعه آهن را به هم وصل کند. هم ‌زمان با آن، گاز محافظ مانند CO₂ یا آرگون، اطراف محل جوش را می‌پوشاند تا از اکسید شدن جلوگیری شود. این روش برای ورق‌های نازک و متوسط بسیار مناسب است و به دلیل سرعت بالا و ظاهر تمیز جوش، در صنایع خودروسازی و ساخت سازه‌های فلزی سبک به‌وفور کاربرد دارد. البته استفاده از آن در فضای باز ممکن است با مشکل مواجه شود، چون باد، گاز محافظ را پراکنده می‌کند.

نمایی نزدیک از جوشکاری MIG

جوشکاری TIG

در جوشکاری TIG، از الکترود تنگستن غیرمصرفی و گاز محافظ آرگون یا هلیوم برای جلوگیری از اکسید شدن ناحیه جوش استفاده می‌شود. این روش به دلیل کنترل دقیق حرارت و نفوذ جوش، برای ورق‌های نازک و کارهای ظریف بسیار مناسب است و اغلب در جوشکاری‌های ظریف کاربرد دارد. TIG برای فلزاتی چون فولاد زنگ‌نزن، آلومینیوم و ورق‌های نازک آهنی مناسب بوده و در صنایع دقیق مانند تجهیزات پزشکی یا صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ با این حال، روشی نسبتا کند و نیازمند مهارت بالایی است.

اپراتور با دقت بالا در حال جوشکاری قطعه آلومنیومی به روش TIG است.

جوش مقاومتی نقطه‌ای Spot Welding

معمولا در اتصال ورق‌های نازک از جوش مقاومتی نقطه‌ای استفاده می‌شود. روش کار این نوع جوش به این صورت است که با عبور جریان الکتریکی بسیار بالا از محل اتصال، باعث ایجاد حرارت موضعی و ذوب شدن نقطه‌ای ورق‌ها می‌شود. Spot welding در صنعت خودروسازی برای اتصال قطعات بدنه بسیار رایج است، چون سرعت بالایی دارد و نیاز به سیم یا الکترود جداگانه نیست. البته این روش فقط در شرایط خاص و برای اتصال ورق‌های هم‌جنس و نازک کاربرد دارد و برای مصارف عمومی مناسب نیست.

دستگاه در حال جوشکاری مقاومتی نقطعه ای است.

جوشکاری لیزری و پلاسما

در جوشکاری لیزری، از پرتوی متمرکز لیزر برای ذوب کردن فلز استفاده می‌شود. این روش بسیار دقیق، سریع و تمیز است و به‌ویژه در خطوط تولید اتوماتیک برای ورق‌های نازک و قطعات حساس به‌کار می‌رود.

جوشکاری پلاسما هم عملکردی مشابه TIG دارد اما با انرژی متمرکزتر و توان بالاتر. هر دو روش جوشکاری لیزری و پلاسما، نیاز به تجهیزات پیشرفته و گران‌قیمت دارند و بیشتر در صنایع بزرگ مانند هوافضا، الکترونیک یا خودروسازی پیشرفته کاربرد دارند.

جوشکاری زیر پودری SAW


جوشکاری زیر پودری (SAW) روشی نیمه‌اتوماتیک یا تمام‌اتوماتیک است که در آن قوس الکتریکی بین سیم‌جوش و قطعه کار، زیر لایه‌ای از پودر محافظ ایجاد می‌شود. این پودر مانع پاشش و اکسیداسیون می‌شود و کیفیت جوش را بالا می‌برد. این فرآیند به دلیل نفوذ بالا و سرعت مناسب، گزینه‌ای مناسب برای جوش‌های طولانی و قطعات ضخیم به شمار می‌رود. کاربرد اصلی SAW را می‌توان در صنایع سنگین مانند ساخت مخازن تحت فشار، تیرآهن و اسکلت‌های فلزی سنگین مشاهده کرد.

ابزار و ملزومات لازم برای جوش ورق

برای شروع جوشکاری ورق آهن، تجهیزاتی مثل دستگاه جوش مناسب، ماسک محافظ، کفش ایمنی، انبر اتصال زمین، فرز برای آماده‌سازی لبه‌ها و سیم جوش ضروری است. بسته به روش، الکترود یا سیم جوش و گاز محافظ (برای MIG/TIG) نیز لازم است برخی جوشکارها برای جوش دقیق‌تر از دستگاه‌های اینورتر جوشکاری یا دستگاه‌های نیمه‌صنعتی CO2 استفاده می‌کنند.
با توجه افزایش قیمت آهن آلات مانند قیمت ورق سیاه مبارکه و دیگر ورق‌های فولادی، استفاده از ابزارهای دقیق و تخصصی در کارگاه، نه‌تنها یک تصمیم فنی، بلکه نوعی سرمایه‌گذاری بلندمدت محسوب می‌شود؛ چرا که موجب کاهش ضایعات و ارتقای کیفیت نهایی تولید می‌گردد.

مراحل درست جوشکاری ورق آهن

فرایند جوشکاری یک مسیر مشخص دارد که اگر به‌درستی طی شود، نتیجه مطلوبی به‌همراه خواهد داشت. در ابتدای کار، باید سطح ورق کاملا از آلودگی، رنگ، چربی یا زنگ‌زدگی پاک‌سازی شود. سپس لبه‌های ورق با ابزار مناسب مانند فرز، به شکلی صاف و یکنواخت برش داده شود. البته اگر پیش از جوشکاری، لبه‌های ورق با روش‌های دقیقی مانند برش لیزری آماده شوند، دیگر نیازی به فرزکاری یا آماده‌سازی اضافی نخواهد بود. هرچند قیمت برش لیزری ورق آهن در نگاه اول ممکن است کمی بالا به نظر برسد، اما مزایای حاصل از آن این اختلاف قیمت را جبران می‌کند. لبه‌های صاف و دقیق حاصل از برش لیزری باعث می‌شود جوشکاری با سرعت بیشتر، دقت بالاتر و کیفیت مطلوب‌تری انجام شود.
 در مرحله بعد، جوشکار باید شدت جریان را متناسب با ضخامت ورق تنظیم کند و در طول عملیات، زاویه مناسب دست و فاصله نازل تا سطح ورق را حفظ کند.
 پس از پایان جوش، بررسی محل اتصال از نظر کیفیت ظاهری و استحکام مکانیکی بسیار مهم است. هرگونه ترک، پاشش اضافی یا تغییر رنگ شدید می‌تواند نشانه‌ای از اجرای نادرست جوش باشد. خصوصا برای پروژه‌های با احتمال زلزله یا فشار زیاد، مانند نصب والپست جوش‌ها باید تست یا بازرسی شوند.

معرفی دستگاه‌ها و روش‌های متداول در جوشکاری

در جوشکاری ورق، تنوع دستگاه‌ها به اندازه تنوع پروژه‌هاست. دستگاه‌های اینورتر کوچک، گزینه‌ای مناسب برای کارهای خانگی یا سبک هستند، درحالی‌که برای پروژه‌های صنعتی بزرگ‌تر، استفاده از دستگاه‌های CO2 یا تیگ به‌ مراتب کارآمدتر است.
در جدول زیر روش‌های متداول جوشکاری و دستگاه ‌های مورد نیاز برای هرکدام آمده است.

دستگاه مورد نیازموارد استفاده رایجروش جوشکاری
ترانس یا رکتیفایراسکلت فلزی، ساخت‌وسازبرق دستی (SMAW)
دستگاه سیم‌جوش + گازتولید صنعتی، کار با ورقMIG/MAG
دستگاه TIG + آرگونجوشکاری دقیق و آلومینیومTIG
دستگاه نقطه‌ایخودروسازی، ورق‌کاریمقاومتی
دستگاه اتوماتیک SAWسازه‌های سنگین، خطوط تولیدزیر پودری (SAW)
مشعل و کپسولتعمیرات، آموزش، برشکاری سبکگازی (هواگاز)

نکات جوش کاری ورق آهن نازک و ضخیم

جوشکاری ورق نازک، ظرافت و دقت زیادی می‌طلبد. اگر در هنگام جوشکاری، جریان الکتریکی زیاد باشد یا دست جوشکار بیش از حد در یک نقطه توقف داشته باشد، احتمال سوراخ شدن یا تغییر شکل ورق در ناحیه جوش وجود دارد. به همین دلیل در این موارد باید جریان کمتری به کار گرفته و حرکت دست سریع‌تر شود. اما در مقابل، ورق‌های ضخیم نیاز به حرارت بیشتر و بعضا پیش‌گرمایش دارند. در چنین شرایطی، ممکن است اجرای چند پاس جوش برای رسیدن به عمق نفوذ کافی، ضروری باشد.
 در هر دو حالت، مهارت اپراتور و شناخت ویژگی‌های ورق نقش اصلی را در یک جوشکاری اصولی ایفا می‌کنند.

نمایی نزدیک از چندین پاس جوش برای ورق ضخیم
کتاب بیشتر بخوانید

برای اطلاعات بیشتر میتوانید جوشکاری قوطی پروفیل را مطالعه کنید.

تکنیک‌های جوشکاری ورق آهن

در فرآیند جوشکاری ورق‌های آهنی، به‌منظور دستیابی به جوشی یکنواخت، مقاوم و بدون اعوجاج، بهره‌گیری از تکنیک‌های صحیح و اصولی امری ضروری است. هر یک از این تکنیک ها در بهبود کیفیت جوش تاثیر به سزایی دارد.

  1. نقطه‌گذاری اولیه: برای تثبیت ابتدایی ورق‌ها و جلوگیری از هرگونه حرکت یا جابجایی آن‌ها حین جوشکاری اصلی، از جوش‌های کوچک و موقتی استفاده می‌شود که به آن نقطه‌گذاری می‌گویند. این کار تضمین می‌کند که ورق‌ها در جای خود ثابت بمانند.
  2. جوشکاری مرحله‌ای: به جای جوشکاری پیوسته در یک خط، جوشکاری به صورت تکه‌تکه و با فاصله انجام می‌شود. این تکنیک به جلوگیری از تجمع حرارت بیش از حد و در نتیجه کاهش اعوجاج در ورق کمک می‌کند.
  3. خنک کاری کنترل شده: مدیریت حرارت در جوشکاری ورق بسیار حیاتی است. برای جلوگیری از داغ شدن بیش از حد و تغییر شکل ورق، می‌توان بین مراحل جوشکاری وقفه ایجاد کرد تا قطعه خنک شود، یا از فن‌های خنک‌کننده استفاده نمود. این کار به حفظ ساختار و شکل ورق کمک می‌کند.
  4. جوشکاری متقارن: اعمال جوش به صورت متقارن یا از مرکز به سمت بیرون، باعث توزیع یکنواخت تنش‌های حرارتی می‌شود. این روش، فشار را بر روی قطعه متوازن کرده و احتمال تاب‌دیدگی یا جمع‌شدگی ناخواسته را به حداقل می‌رساند.
  5. استفاده از گیره و فیکسچر: برای نگه داشتن محکم ورق‌ها در جای خود و جلوگیری از حرکت آن‌ها حین جوشکاری، استفاده از گیره‌ها و فیکسچرهای مناسب ضروری است. این ابزارها کمک می‌کنند تا ورق‌ها در تراز صحیح باقی بمانند و جوش با دقت بالاتری انجام شود.
  6. تنظیمات دقیق: تنظیم صحیح ولتاژ و جریان دستگاه جوش، یکی از مهم‌ترین عوامل در جوشکاری موفق ورق‌هاست. تنظیمات نادرست می‌تواند منجر به سوختگی ورق، عدم نفوذ کافی یا ایجاد عیوب جوش شود.
اینفوگرافی تکنیک‌های جوشکاری ورق آهن

ترکیب جوشکاری با اتصالات موقت؛ راهکاری منعطف برای اجرای دقیق سازه‌ها

در بسیاری از پروژه‌های اجرایی، استفاده صرف از جوشکاری یا پیچ‌کاری، ممکن است محدودیت‌هایی به همراه داشته باشد؛ ترکیب این دو روش، اغلب راه‌حلی کارآمدتر است. برای مثال، در پروژه‌های ساختمانی می‌توان ابتدا قطعات اصلی مانند پلیت‌ها یا شاسی‌های فلزی را با جوشکاری به سازه اصلی متصل کرد تا پایه‌ای محکم ایجاد شود. سپس، اجزای سبک‌تر مانند ورق گالوانیزه یا پروفیل‌های جانبی را با استفاده از پیچ سرمته‌ مهار کرد. این رویکرد ترکیبی، هم استحکام لازم را فراهم می‌کند و هم سرعت نصب را افزایش می‌دهد. همچنین، در نقاطی که جوشکاری دشوار یا زمان‌بر است، پیچ‌های خودمته نقش موثری در تکمیل اتصال ایفا می‌کنند، بدون اینکه از کیفیت نهایی کاسته شود.

ستاره نارنجی
نکته مهم

خود پیچ‌های سرمته‌ای به دلیل سخت‌کاری شدن و پوشش گالوانیزه، برای جوشکاری مناسب نیستند. جوش دادن آن‌ها باعث شکنندگی پیچ و ایجاد بخارات سمی می‌شود.

جمع بندی

جوشکاری ورق آهن، کاری فنی و نیازمند دقت است. شناخت روش‌های مناسب، استفاده از ابزار درست، رعایت نکات فنی و انتخاب دستگاه متناسب، همگی باعث می‌شوند نتیجه نهایی هم از نظر فنی مقاوم باشد و هم از نظر اقتصادی به‌صرفه.
با توجه به تغییرات مداوم در بازار فلزات و افزایش هزینه‌ها، از جمله قیمت ورق آهن، داشتن جوش‌هایی با کمترین ضایعات و بالاترین کیفیت، یک مزیت رقابتی محسوب می‌شود. بنابراین اگر به‌دنبال اجرای جوشکاری حرفه‌ای و بادوام هستید، رعایت اصولی که در این مقاله گفته شد، نقطه‌ی شروع خوبی خواهد بود.

این مقاله را به اشتراک بگذارید

دیدگاهتان را به اشتراک بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

17 − دوازده =